21 Temmuz 2017 Cuma

Misafir / Volkan Özaltın




Galiba seninle aynı evi paylaşıyoruz

Yuvana gaganda getirdiğin birkaç ev eşyası...

Sen bana misafirsin,

Ben de sana...

Sen ürkek ve telaşlıyken...

Ben sakin ve rahat...

Biraz sohbet ediyoruz hayata dair...

Ben işten güçten bahsediyorum

Paradan lüks yaşamdan...

Öfkeden fesatlıktan ve sevilmemişlikten

Sen bana şarkı söylüyorsun

En naif halinle...

Sek sek oynayarak geliyorsun yanıma

Küçük bir kız çocuğu gibi...

Ürkütmemek için seni...

Nefes bile almıyorum o an...

Hem de oksijeni bol bu çam ormanının ortasında

Hem de en çok ihtiyacım olduğu zaman...

Sonra tam sana alışıyorum

Çekip gidiyorsun birdenbire

Sonra gökyüzüne dönüyorum

Gökyüzü de kadın gibi be abi...

Neşesi güneşe bağlı...

Mavi, turuncu ve karanlık...

Bağrında kuşları barındıran bir ana...

Gökyüzünün bağrında özgürlük...

Aklıma geliyor sonra

Ormanın içinde onca yer varken,

Ve özgürlüğüne bu kadar düşkünken

 Aynı evi paylaşıyor olmamız...

Mutlu oluyorum beni tercih ettiğin için

Kendimi güvenli bir liman gibi hissediyorum

Bir kere daha hayran oluyorum sana

Ve öpüyorum en cesur gögüs kafesinden...

 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder